72 Urodziny Davida Bowiego

David Robert Jones (David Bowie) urodził się 8 stycznia 1947 r. w Brixton w Londynie. Podobno już jako ośmiolatek postanowił, że zostanie gwiazdą rocka. Pierwsze lekcje gry na saksofonie zaczął pobierać w wieku 12 lat, a już w 1963 roku założył swój pierwszy zespół - The King Bees, potem były formacje The Manish Boys i The Lower Third. 

Wszystkie nie istniały długo. Jones zmienił nazwisko na Bowie i postanowił działać samodzielnie. W roku 1967 światło dzienne ujrzał debiutancki album Bowiego, zatytułowany po prostu "David Bowie". Krążek zebrał przychylne recenzje krytyki, jednak wśród szerszej publiczności przeszedł praktycznie bez echa. Drugi album artysty, wydany w 1969 roku "Space Oddity", wzbudził już nieco większe zainteresowanie. W 1970 roku miały miejsce dwa znaczące wydarzenia - David ożenił się z poznaną kilka miesięcy wcześniej Mary Angelą "Angie" Barnett (która rok później urodziła mu syna imieniem Duncan Zowie Joey) oraz zatrudnił nowego menedżera - Tony'ego Defriesa. Pod jego opieką zrealizował w 1971 roku dwa albumy. 

Pierwszy, zatytułowany "The Man Who Sold the World", prezentował najbardziej metalowe oblicze artysty. Drugi, znacznie lżejszy "Hunky Dory", jest dzisiaj uważany za jedno ze szczytowych osiągnięć w twórczości Bowiego. Jednak międzynarodowy rozgłos i status prawdziwej megagwiazdy przyniósł Brytyjczykowi album "The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars", wydany w czerwcu 1972 roku. Płyta ta to jedno z najwybitniejszych dokonań ery glam rockowej i również jedna z najważniejszych płyt w historii rocka. W 1973 roku pojawiły się dwa albumy: "Aladdin Sane" i "Pinups". Niespełna pół roku później kolejny - "Diamond Dogs". Fascynacja artysty soulem, disco i funkiem zaowocowała wydanym w marcu 1975 roku albumem "Young Americans". 

Mniej więcej w tym samym czasie Bowie opuścił rodzinny Londyn i przeprowadził się do USA, gdzie pod koniec roku rozpoczęły się zdjęcia do filmu Nicolasa Roega pt. "Człowiek, który spadł na Ziemię", w którym artysta grał główną rolę. Obraz wszedł na ekrany kin w roku 1976, a kreacja piosenkarza, ukazująca wyniszczonego i zdradzonego przez cywilizację ziemską kosmitę, wywarła piorunujące wrażenie. Ten sam rok przyniósł dziesiątą już płytę w dyskografii Bowiego, utrzymaną w podobnym do "Young Americans" klimacie - "Station to Station". Szukając ucieczki od narkotykowej otchłani, w którą popadł w Stanach, David udał się do Berlina, gdzie wraz z Brianem Eno zrealizował tzw. "trylogię berlińską". Warto tu wspomnieć, że mniej więcej w tym czasie w twórczości Bowiego pojawił się polski akcent. Na początku lat siedemdziesiątych David koncertował na całym świecie, promując Ziggy'ego Stardusta. Ponieważ bał się latać samolotem, postanowił wracać z Japonii koleją transsyberyjską. Wtedy to zatrzymał się na kilka godzin w stolicy Polski, gdzie w księgarni muzycznej na Placu Wilsona kupił płytę z polską muzyką ludową. Zainspirowany tymi nagraniami, napisał rewelacyjną kompozycję pt. "Warszawa", umieszczoną na pierwszej płycie "trylogii berlińskiej" - "Low". W lata osiemdziesiąte Bowie wkroczył wraz z albumem "Scary Monsters" (1980). Mimo sukcesu Bowie zniknął ze sceny na trzy długie lata, zszokowany po zabójstwie Johna Lennona. Powrót był triumfalny. Ukazał się bowiem album "Let's Dance", który sprzedał się na całym świecie w ponad siedmiomilionowym nakładzie. We wrześniu 1984 roku pojawia się kolejna płyta Bowiego - "Tonight". Natomiast w kwietniu 1987 roku wyszedł długo oczekiwany, siedemnasty już album studyjny - "Never Let Me Down", który okazał się najgorszą płytą w całej karierze Bowiego. W roku 1990 David poznał somalijską supermodelkę Iman, która poślubił dwa lata później. Podsumowując lata osiemdziesiąte, nie sposób nie wspomnieć o filmach, w których pojawił się David Bowie. Na początku dekady wcielił się w samego siebie w filmie Ulego Edela "Dzieci z dworca Zoo", opowiadającym o młodej berlińskiej narkomance. W 1983 roku na ekrany kin weszły trzy filmy z Bowiem w obsadzie. Pierwszym był kultowy już dziś horror "Zagadka nieśmiertelności" Tony'ego Scotta, w którym David sportretował błyskawicznie starzejącego się wampira. Drugim - wojenny dramat Nagisy Ôshimy "Wesołych Świąt, pułkowniku Lawrence". Trzecim natomiast była głupawa komedia "Żółtobrody". Wokalista zagrał tam epizodyczną rolę Sharka. W 1985 roku pojawił się w komedii "Ucieczka w noc", znów w epizodzie. Natomiast rok 1986 przyniósł film, który jest chyba najbardziej znany spośród tych wszystkich, w których Bowie zagrał. Chodzi oczywiście o kultowy obraz fantasy zatytułowany "Labirynt", w którym artysta wcielił się w rolę diabolicznego króla goblinów imieniem Jareth. Ten sam rok przyniósł też romantyczną komedię "Absolutni debiutanci", w której Bowie nie tylko wystąpił, ale również napisał do filmu jeden ze swoich przebojów - "Absolute Beginners". Z kolei w "Ostatnim kuszeniu Chrystusa" Martina Scorsese (1988) Bowie pojawił się w niewielkiej rólce Poncjusza Piłata. W 1992 roku zagrał w dwóch niezbyt dobrze przyjętych filmach: "Numer nie z tej ziemi" Richarda Sheparda i "Twin Peaks: Ogniu, krocz ze mną" Davida Lyncha. W roku 1993 wydał aż dwie płyty - pierwszą była "Black Tie White Noise", drugą był soundtrack do serialu telewizyjnego BBC pt. "The Buddha of Suburbia". W 1994 roku, po piętnastu latach przerwy, Bowie ponownie spotkał się z Brianem Eno. Współpraca zaowocowała wydanym w roku 1995 ambitnym, niezwykle przekonującym albumem "Outside". W 1996 roku Bowie otrzymał swoją gwiazdę w alei Rock and Roll Hall of Fame i zagrał rolę Andy'ego Warhola w filmie "Basquiat - taniec ze śmiercią". W roku 1997 pojawiło się nowe wydawnictwo Bowiego, zatytułowane "Earthling" - płyta zrodzona z fascynacji Bowiego jungle, drum 'n' bassem i techno. Rok później Bowie pojawił się w gangsterskim filmie Andrew Gotha "Wojna gangów" u boku Goldiego, następnie zagrał wraz z Harveyem Keitelem we włoskim westernie Giovanniego Veronesiego "Il mio West". W roku 1999 David Bowie był aktywny jak nigdy dotąd. Przygotował swój własny serwis internetowy BowieNet, ruszył z całodobowym "David Bowie Radio Net", nagrał z grupą Placebo singiel "Without You I'm Nothing", wystąpił na charytatywnym koncercie Net Aid, zagrał główną rolę w filmie "Sekret pana Rice", a Akademia Muzyczna Berklee w Bostonie uhonorowała go doktoratem honoris causa. 

W magazynie "Q" znalazł się na szóstym miejscu wśród artystów stulecia, a brytyjski dziennik "The Sun" uznał go za największą gwiazdę wieku. Zagrał też jedną z postaci w komputerowej grze "Omikron: The Nomad Soul". I nagrał kolejny, dwudziesty czwarty już album - "Hours...". 27 września 2000 roku ukazał się dwupłytowy album zatytułowany "Bowie at the Beeb", zawierający utwory z zarejestrowanej w latach siedemdziesiątych sesji nagraniowej Bowiego dla radia BBC.
David Bowie zmarł 10 stycznia 2016 roku w Nowy Jorku. Źródło: Materiały Prasowe