Elton John jest przykładem tego artysty, który na swój sukces musiał sporo pracować i trochę czekać. Choć od początku rynek nie miał wątpliwości, że ma do czynienia z niezwykle utalentowanym artystą, kluczowy dla niego okazał się być początek lat 70., kiedy to nie tylko ugruntował on swoją pozycję, ale też zdobył wielki sukces komercyjny.Elton John powoli i konsekwentnie budował swoją karierę już od końcówki lat 60. Muzyk wydał swój debiutancki album w 1969 roku i od tamtej pory prezentował kolejne wydawnictwa, średnio z częstotliwością co kilka miesięcy. Od samego początku Elton sam komponował, teksty za to pisał mu Bernie Taupin, a duet ten, jak się okazało z czasem, będzie działać wspólnie z wielkimi sukcesami przez kolejne dekady. Do wiosny 1973 roku Brytyjczyk miał już na koncie sześć płyt, w tym świetnie przyjęte Madman Across the Water z przebojem Tiny Dancer i Honky Château, który stał się pierwszym albumem Eltona Johna numer jeden w USA, spędził pięć tygodni na szczycie listy Billboard 200, rozpoczynając passę siedmiu kolejnych albumów numer jeden artysty w Stanach. Po wydaniu dwóch albumów w 1970 roku, artysta powtórzył swój czyn już trzy lata później, gdy w styczniu 1973 roku ukazał się popowy krążek Don't Shoot Me I'm Only the Piano Player - już kilka miesięcy później za to ukazał się kolejny projekt, dużo bardziej kluczowy dla dalszej kariery muzyka.Prace nad albumem rozpoczęły się w maju 1973 roku i przebiegły naprawdę ekspresowo! Bernie Taupin napisał teksty w dwa i pół tygodnia, a John skomponował większość melodii w trzy dni podczas pobytu w hotelu Pink Flamingo w Kingston na Jamajce. Muzykowi zależało, by się tam znaleźć, chciał poczuć atmosferę miejsca, a którym dopiero co nowy projekt nagrali Panowie z The Rolling Stones - mowa oczywiście o Goats Head Soup. To właśnie na Jamajce rozpoczęła się produkcja projektu, trzeba było ją jednak przerwać, ze względu na trudności z nagłośnieniem i fortepianem studyjnym, a do tego doszły jeszcze problemy logistyczne związane z odbywającym się w Kingston meczem bokserskim Joe Frazier – George Foreman oraz protesty związane z sytuacją polityczną i gospodarczą na wsi. W związku z tym muzyk decydował się przenieść, ostatecznie do Studio d'enregistrement Michel Magne w Château d'Hérouville we Francji, gdzie powstały jego dwa poprzednie wydawnictwa.Ostatecznie siódmy album Eltona Johna został zatytułowany Goodbye Yellow Brock Road i ukazał się 5 października 1973 roku. Fani artysty otrzymali podwójny album, przepełniony filmową atmosferą, metaforami, całą masą odniesień do dzieciństwa i nostalgią za tymi czasami i za przeszłością w ogóle.Dziś płyta ta uważana jest za jedną z najlepszych i najpopularniejszych w karierze Eltona Johna. Natychmiast po premierze osiągnęła krytyczny i komercyjny sukces, przyniosła cztery przebojowe single: tytułowy, Saturday Night's Alright for Fighting, Bennie and the Jets i Candle in the Wind. Album został wprowadzony do Grammy Hall of Fame w 2003 roku został uwzględniony w książce z 1001 albumów muzycznych: Historia muzyki rozrywkowej. W 2020 roku magazyn "Rolling Stone" umieścił go na 112. miejscu listy 500 albumów wszech czasów.
Lista utworów ALBUMU "Goodbye Yellow Brick Road"
- „Funeral for a Friend/Love Lies Bleeding” 11:09.
- „Candle in the Wind” 3:49.
- „Bennie and the Jets” 5:23.
- „Goodbye Yellow Brick Road” 3:13.
- „This Song Has No Title” 2:23.
- „Grey Seal” 4:00.
- „Jamaica Jerk-Off” 3:38.
- „I've Seen That Movie Too” 5:58.
Komentarze
Prześlij komentarz